Yine geldim yazmaya bu sefer son kez , çünkü buraya veda ediyorum.
Nereden başlasam nasıl anlatsam kafam biraz karışık. Sadece en son ki, bir ocaktan bu zamana kadar geçen süreçte yine iyisiyle kötüsüyle yaşadığım bütün günleri düşündüğümde iyikilerim çok. Her zaman da olacak. Son zamanlarda bazı noktalar beni rahatsız ettiğinde tolere edebildiğimi düşünerek içime attım. Öyle bir içime attım ki her şey normalmiş gibi hayatıma devam ettiğimi düşünüyordum. Fakat hayatımda yapmam gerekenleri yapmadığım da, gün içerisinde saatlerce uyumak istediğimde, sabah kalkmak istemediğimde, artık eskisi kadar kendimle ilgilenmediğim de, oturup düşünmek istemediğimde fark ettim ki yolunda gitmeyen bir şeyler var. İnsanın dönem dönem enerjisi düşebilir, morali bozuk olabilir. Bu sefer ki biraz farklıydı yaşadıklarımın tek bir nedeni yok. Rahatsız olduğum bazı noktalar üst üste geldi. Bunları burada yazmanın da bir anlamı yok. Daha öncesinde bana yaşatılmış olan, hiç beklemediğim anlarda hiç beklemediğim davranışları tekrar yaşayacağım herhalde diye düşünmeye başladığım o anda  düşündüm ki Seda sen neden hala aynı şeyi yaşayacağına inanıyorsun. Hani o geçmişte kalmıştı. Sen oturtmuştun her şeyi kafanda, mantıklı gelmişti anlatılanlar. Ama yok olmuyor. Zihnime söz geçiremiyordum bir türlü, yaşananlar üzerine özür dilemeler, hata kabullenişleri, belki yalandan söylenilen keşke yapmasaydık etmeseydikler.. uyuyunca geçer sandım geçmedi. İnsanın kırmızı çizgileri var ve bu çizgiler geçildiğinde canı çok yanıyor. Kalbi çok kırılıyor. Kırılan bir şeyi toplamak kolay değil.. birleştirilebilir mi, Evet çünkü gerçekten ortada belki de diğer insanlara göre hiçbir şey yok. Ama hepimiz farklıyız, hepimizin rahatsız olduğu noktalar farklı. Bir yapan bir daha yapar mı sorusu çok geniş bir soru.. bir daha üzer mi bir daha aynı sözü söyler mi.. Aynı travmayı sana yaşatır mı dediğimde insan bu neden yapmasın ki, birine güvenmek ne kadar zor, inanmak.. Hayaller kuruyorsun ya gelecekle ilgili geçmişte yaşadıklarını düşünüp gülüyorsun, eğleniyorsun. Ama bugüne geldiğinde kusurlu noktalar var ben sorunlarımı çözemiyorum. Çözdüğümü düşünüyorum ama hayatıma baktığımda asla çözemediğimi görüyorum. Sadece arka planı atıyorum bir kutuya kapatıyorum. Bir daha hiç açılmayacağını zannediyorum. Ama bazı olaylar tetikliyor.. geçen yatağın üstünde bağdaş kurup otururken kendime acıdığımı fark ettim. Yaşadığım bir olay sonrasında, eğer babam yaşasaydı bana kızardı sanırım, biz seni bu şekilde mi büyüttük derdi.. sana bir kere vurmayan ben nasıl olur da bir başkasının vurmasına müsade ediyor üzülürdü bence halime.. ya bana öğretilen sevgi yanlıştı ya da gerçekten bazı şeyler benim gözümü görmez etmişti. Önümde yaşananları görmezden gelmeye çalışıyordum. Ama yanlış olduğundan adım gibi emindim. Bu yazıyı benim en merak ettiğim anlarda, bana hiçbir şey yazmayarak, belki de bana aynı travmaları yaşatmak üzere olan seni düşünerek yazıyorum..
Ne güzel seviyordun,, gerçekten hiçkimse tarafından bu kadar sevildiğimi bilmem . Bana iyi davrandığın zamanlarda oldu, benim kalbimi hoş etmek için neler yaptığını da gördüm. Beni düşündüğün zamanları da bilirim hepsinin farkındaydım.. Bana verdiğin sözleri hep tutmaya çalıştın, yalan söylemekten kaçındığını ve daha birçok şey.. Bense bazı konularda verdiğim sözleri tutamadığımı da..mesela geçen sene söylediğim atkı örme eyleminde, aldığım örgüye başlayıp daha sonrasında devam ettiremeyip sonunu getiremediğim ve sana da sunamadığım üzgünüm. İnsan yapamayacağı şeylerin sözünü vermemeliymiş, demek ki benim elimden bu gelir demekte yanlış tabii. Benim elimden başka şeyler geliyor demek ki.
Bunları yazdığım için biraz olsun hafifledim kendimi daha iyi hissediyorum diyebilirim. Kafam dolu olduğu için yazdıklarım belki birbiriyle alakası yok gibi durabilir. Yazdıkça toparlamaya çalışıyorum. Bundan sonra ne olur ne biter bilmiyorum. Artık düşünmek de istemiyorum. Çünkü bu şekliyle hayatı kendimi zindan ediyorum.. Birlikteyken her şey hoş ama uzaktayken öyle olmuyor. Birlikteyken de bazen çözemediğimiz yerler oluyor. Ama bir şekilde ilerletiyoruz.. Bu ilişki çok mu uzadı.. Yoksa artık başka bir şeyler yapmanın vakti mi geldi.. yani bir şeye evrilmesi mi gerekiyor.. Ya her şeyi kabul edip başka bir evreye geçmeli ya da yanlışları hataları görüp bu böyle olmaz ya olmamalı deyip olduğu yere bırakmalı.. İkisi de zor iş. Anlık düşünerek gerçekleştirilmemesi gereken konular. Çünkü hayatta İnsan bir kere gerçekten sevdiğini sevildiğini hissedince bir daha bırakmak istemiyor. Belki alışkanlık oluyor. Ama iyi hisler yaşatan birinide bırakmak o kadar kolay değil. Diğer taraftan bir üst aşamaya geçtiğimizde daha iyi olacağının bir garantisi var mı.. sanmıyorum. Tek taraflı çabayla hiçbir ilişki yürümez, yürümüyordu. Ben aramadığım da aramayan ben ne oldu ya bugün de yazmadın dediğimde çok da bir şey söylemeyen bir insan olunca.. iyi bir çift olmanın asla böyle olmadığını düşünüyorum. Ben geriye gittiğimde, sen beni tamamlamadığında sen daha çok geriye gitmeye çalıştığında bu ilişki iyi bir ilişki olmuyor. Daha çok şey söylenir yazılırda gerek yok. Belki bu yazı haksızlık olacak diğer yazılarıma.. Çünkü çok uzun olmayacak. İlk yazdığım o heyecanı hatırlıyorum ve şu anki yazarken ki duygularım.. Garip, yaşam gibi
Bu son değil başlangıç biliyorum.
Seda Tural