Bugünkü plan, kütüphaneye kitap iade edeceğim, arkadaşımla oturacağız ve tabii ki akşam da sevgilimle buluşacağım.(Hafta içi buluşmalarımızı seviyorum. Kısa zaman dilimine çok şey sığdırma çabamızı ve sondaki bir daha bir araya gelme isteğimizin şiddetini. )

Dışardaki işlerimi hallettim ve şimdi onun yanına gitme vakti. Akşam iş çıkışı olduğu için trafik var. O sırada Mertte işten çıkmış eve geçiyor. Dakika dakika nerde olduğum konumunu atıyorum . Ve şimdi son bir durak. Heyecanlıyım evet o ilk zamanlardaki gibi.. Ve bir çırpıda indim otobüsten. Şimdi adımlarımı hızlandırdım. Köşeyi döndüm ve artık sitenin önündeyim. Mert girişteki güvenlikle konuşuyor. Beni gördü ve arabaya geçtik. Ona geçenlerde aldığım kazağı giymiş (Bu küçük hareketler, beni acayip mutlu eder. Davranışla ifade edilen sevgi bana hitap ediyor. Sevildiğimi çok net hissediyorum.)
Hadi bakalım, akşam yemeği yemeye gidelim. Son birkaç aydır aklımızda dolanan balık yiyelim nidaları bu sefer gerçeklik bulmuş olacak ki şimdi önümüzde hamsi yanında mezeler yemekteyiz..Bugün arkadaşımla biraz sevgilimin dedikodusunu yaptık. Şimdi onunla ilgili olan kısmı anlatıyordum. Dışardan sert göründüğünü ve aslında sevdiği insana karşı ne kadar naif ve ince olabildiğini söyledim..
Arkadaşıma, Mert'in bana aldığı hediyeyi telefonumdan gösterince şaşkınlığını gizleyemedi. Konuda öyle açıldı zaten. 'Geçen sene Mert bana yılbaşı hediyesi olarak bir çizim yapmıştı. Birlikte çekindiğimiz fotoğrafta kendisinin bulunduğu yeri kesmiş, babamın fotoğrafını koymuş. Ve neticede ben babama sarılıyorum görünüyordu .O kadar güzel çalışmış ki yeteneklerini bana bu şekilde gösteriyor olması ayrıca hoşuma gitmişti. Belli ki fazlasıyla emek ve zaman harcamıştı.
Küçük bir parantez.. hayatımda babamla aynı karede hiç olmamıştım, yan yana fotoğrafımız yoktu. O gün hediyesini ilk üzeri kapalı olarak gördüğümde aklımın ucundan dahi geçmemişti .. Ve sonrasında gözlerimden yaşlar süzülmüştü.
Tek diyebildiğim teşekkür ederim olmuştu..Hayatımda aldığım en anlamlı hediyeydi. Ve sonrasında da etkisinden çıkamamıştım zaten . Beni gerçekten etkilemişti. Ve günler, haftalar ve aylar geçtikçede bu huyundan hiç vazgeçmedi. Beni hep şaşırttı. Her defasında gözlerimi doldurdu..mutluluktan ağlattı. Ruhuma iyi geldi. Kalbime dokundu ve beni hep özel hissettirdi ve hissettirmeye de devam ediyor .. Bu yüzden o benim Love Man'im. Süper kahramanım.'

yine benden önce yemeğini yiyip hesabı öderken son bir yudum şalgam ve bende masadan kalktım. Şimdi doğru evimin olduğu mahalleye..ben biraz yorgunum, enerjim düşük gibi. Biraz keyfimiz yerine gelsin diye rastgele bir şarkı.. Simgeden Aşkın Olayım onu dinlerken ara ara eşlik ediyoruz ve tabiiki videoya çekelim. Eğlenceli dakikalar geçirdik..gitme vakti.
Evdeyim..
Bana şarkı sözlerinin olduğu bir mesaj attı. Kendi el yazısıyla bana ilk ithaf ettiği (arabayla bahçeye giderken) şarkının sözleri bunlar.

Mavideki ümidim sensin
Bir vapur gezmesinde simidim sen...

O sahildeki ayıbım sendin
Bir vapur kalktı o gün yüreğimden
Babildeki o bahçe sendin
Bir bulut yaratmıştın nefesimden

...Mazideki kalemim sensin
Bir hayal gezmesinde şiirim sen..

Ve duygulandım yine, bilerek mi yapıyorsun diye sordum. Kalbime dokunuyorsun.
Kalbine dokunmaya çalışmıyorum
Kalbimde bir yerlerde olduğun için böyle şeyler yapıyorum. M' dedi.
... bir ara eski bi fotoğraf attı bi baktım Yeşil Vadi, okurken canım sıkıldıkça sürekli gittiğim yer. O da gitmiş, tarih eski tabii. (O sıralar ben nerdeyim kim bilir, belkide o gün okuldaydım. Belki yanımdan geçti gitti. Belki gördü beni ya da ben onu.. Ama zamanı değildi. Doğru zaman elbet gelicekti. Onun ve benim daha deneyimlememiz gereken tonla olayı vardı..)
Peki ya hayatlarımızı soluksuz yaşarken, bir yerlerde belkide farklı zaman dilimlerinde , gelecekte birlikte olacağın insanın; seninle aynı atmosferi paylaşması , belki durup aynı manzaranın fotoğrafını çekmemiz, aynı havayı solumamız .. tesadüf olabilir miydi?
Yoksa herşey planın bir parçası mıydı?
Zaman bizi aynı mekana denk getirene kadar, birbirimizin yaşam yolculuklarında bulunan duraklarında dinlenmek hiçte fena fikir değildi. Birbirimizin varlığından haberdar olana dek teğet geçerek yaşamıştık..
Şimdi ise varlığından haberdarım sevgilim. Ruhunla çok daha geç olmadan karşılaşmış olduğum için müteşekkirim.
Görünmez olan bağımıza hayranım.
Farklı bir bedende yeniden dünyaya gelsen ya da başka bir evrende var olsak yine seninle karşılaşmış olmak isterim. Senin ruhunu seviyorum.
Mutlak olan sevginin bedenden çok daha ayrı bir tarafı olduğunu biliyorum. Ve bu sevginin sonsuz olduğuna inanıyorum.

Ruhu kaç ayrıt sevenin?
Ya da sevmek kaç boyutlu, sevilebilmenin yanında. Mevlana

Okuduğum bir yazının linkini paylaşmak istiyorum. https://www.hayatimiadadim.com/535-hoslanma-sevgi-ve-ask-arasindaki-farklar/