Bu hafta buluşma günümüze pazarı da eklemiş olduk. Saat 2'ye doğru gelirken biz birlikteyiz. Son zamanlarda birlikte yaptığımız etkinlik; dizi izlemek. Saygının 1 sezonunu bitirdik bile. Bi bölümde geçen şarkıyı beğendim nedir ne değildir onu dinleyelim .. Dışarıda yağmur var, hava kapalı. Eve mi gitsek yesek yoksa dışarıda mı sorusu.. Ve dışardayız. İlk defa birlikte lahmacun yedik. Mekan ismini yazmayacağım. Çünkü Mert beğenmedi. Lahmacun hamurunun daha çıtır olması gerekiyormuş. Fiyatını hak etmiyordu.. Mekan sakindi bir süre durup yemeğimizi yiyip ordan çıktık . Sonrasında yorum yaptık haliyle düşük puan verdik. Birkaç gündür aklımda olan sitemizin düzenlenmesini konuşacaktık. (İşlerin birikmesini sevmiyorum.) Zaman kaybetmemek için bulunduğumuz yere en yakın neresi diye düşünürken, Yunus Emre Fırına gidelim. Burası biraz kalabalık masalar dolu. En dipteki sağ köşeye geçtik. Orada bilgisayarı açıp, ben aldığım tatlıdan yerken Mert de kolasını yudumlayadursun (ara ara bende içtim tabii) site içerisinde bulunan yazılara fotoğraflar ekledik. Bu işi birlikte yürütmekten çok keyif alıyorum. Yazdıklarımızı belki yıllar sonra tekrar okumak istediğimizde ; gün ve gün fotoğraflarıyla bizi bekleyen koca bir arşiv.. neler yapmışız ;ne maceralara atılmış, kiminin üzerinden, kimininse içinden geçerek hangi olayları yaşamışız ve tabii ki ne sorunlarla karşılaşmış, nasıl çözüm üretebilmişiz, hangi konulara takılmış, nelere canımız sıkılmış ve daha aklıma gelmeyen bize dair sorular.. sorup yanıt bulacağım.
Anılarımı bu şekilde bir yerde kaydediyor olmak benim için çok anlamlı. Ve artık Play Storede bir uygulamamız var. (Bu haberi sosyal medyamda o gün paylaştım.)
İşimizi halledip ordan ayrıldık.
Eve dönüş yolu.. yolda takılınılan bir konu var. Arabadan inmeden önce küçük bir tartışma. Ve kapıyı çekip çıktım. Sinirlendi haliyle, bende pek iyi değildim. Eve gittikten birkaç saat sonra uzunca yazdım.. Durum değerlendirmesi, senin kırıldığın nokta, kendi açıklamam ve sonuç olarak başlıklarıyla. Bana cevap yazana kadar uyumayacağımı da söyledim. Saat üçe gelirken yazdı. Hiçbir şey söylemedi sadece iyi geceler mesajı..


Ve ertesi gün, sabah uyanmak istemiyorum. Beni aramış birden çok .. Bende geç olsa da, normal bi günaydın mesajı yazdım. Bunun üzerine art arda bana gelen birtakım mesajlar ve bi anda gelen ağlama hıçkıra hıçkıra, hiçbir şey düşünemiyorum ..Bugün buluşuyor muyuz sorusu. Ne oluyordu..ben ne yapmıştım. Bu bir şaka mıydı, şakaysa bu durum geçtikten sonra o kişiyle bir daha asla konuşmayabilirdim. Lakin gerçekti telefondaki ses kadar. Hayatımın en tramvatik dakikalarını yaşıyordum. Mert'e bi şey oldu, hayatını kaybetti deseler ancak o zaman bu denli bitap düşer ve birkaç saat içinde yaşlanırdım.. zaman geçti ve yanıma geldi. Konuştuk konuştukça herşey gün yüzüne çıktı. Benim geçmişte yaşadıklarım ve onun yaptıkları.. Konunun ne olduğunu yazmayacağım. Sonrasında gün içinde bu konu bazında gelişmeler oldu. An ve an paylaştım onunla. Yapmamı istemediği herhangi bir davranışta bulunmadım. Bu olay çok büyük bir ders çıkartmama yardımcı oldu. Ve empati kurmam gerektiğini gösterdi bana. (Bildiğim bi şey ama ilişkideyken pratikte uygulamıyormuşum. ) Her ne yapıyorsam karşı taraf bana aynısını yapsa nasıl hissederdim sorusu.. (Bundan önceki yazımda Mert'e geçmişiyle ilgili soru sorarken onun cephesindeki suyun üzerinde herhangi bir dalga olmadığını yazmıştım.Ve öyle olmadığının açığa çıktığı olay bu. Beni araştırmış ve o bana sorularla gelmek yerine başka bir yol seçmişti..)
Ders çıkartma işi tek taraflı değildi. O da bu olaydan kendine göre bir şeyler çıkarmıştı elbette..

Akşam yanıma tekrar uğramak istedi. 'Elinde ne kadar not varsa hepsini bana getirir misin' dedi.. (Şöyle ki bu zamana kadar hayatıma dair yazdıklarımı onunla paylaşma kararı almıştım. Bunun sonrasında iyi bir fikir olmadığına karar verdim. Ama iş işten geçti tabii. ) Çok fazla durmadı yanımda, sabahki konunun üzerinden birkaç kez daha geçtik. Ona ne hissettiğimi ve ne düşündüğümü anlattım. O da tekrar özür diledi..ve geçmiş tarihli yazılarla beraber şimdi evinin yolunu tutmaktaydı..

Bugün, geçmiş defterlerin benim lehime kurcalandığı ve birbirimize olan sevgi bağımızın yıpranmak yerine güçlendiğini gördüğüm, romantik dram dizisi tadında bir gündü.
Hiç yaşamamış olmayı dilerdim.
Söyleyecek pek bir cümlem yok.
Konu öyle ya da böyle kapandı.
İlişki yaşamaya dair bilgilerimi güncelledim. Zor zamanlar geçirebiliriz, birbirimize karşı fazlaca merak duyup, ani kararlarla üzedebiliriz. Bu bizi yıkmalı mı ya da yolda mı bırakmalı.. Bence çok net bir hayır.
Bundan sonrası için aldığımız en önemli kararı not etmek istiyorum sadece.
Bir daha asla ayrılık, ayrılma vb. kelimeleri kullanmayacağız. Birbirimize karşı kullandığımız cümlelerde geçmeyecek.