01.05.2023|Pazartesi
Cevapsız mesajlarımın üzerinden geçen bir günün ardından beni arayan sevgilim, sabahın bir hayli erken saatlerinde beş dakikaya kadar hazırlan, aşağıda ol diyordu. Açıkçası bunu beklemiyordum. Ama içten içe hissediyordum. İnsan sakince durup içini dinlediğinde, orası kişiye yalan söylemiyor ve ben buna tanıklık ettim ki şimdi evden alelacele çıkmış onun yanındaydım. Herhangi bir şey konuşmadık gidebileceğimiz yerler sınırlıydı ve pasta börek satan bir dükkana girdik. Ben her zamanki gibi patatesli poğaça aldım. Sevgilim ise Ankara simidi yiyordu. İlk defa onun böyle bir tercih yaptığını gördüm. Sonra oradan çıktık ben eve geri geldim. Çünkü çok hızlı çıkmıştım üzerim müsait değildi, çantam evdeydi derken.. şimdi tekrar yanındayım nereye gidiyoruz sorusu üzerine birden çok gittiğimiz ve her seferinde kimse olmadığı için ve halihazırda sakin olduğu için tercih ettiğimiz Güvenç Göletindeyiz. Bu sefer biraz yoğunluk var. Yollar virajlı olduğu için gelip giderken dikkat etmek gerekiyor. Her an bir dönüşte karşımıza araba çıkabilir. Bu biraz korkutucu tabii.
Her zamanki durduğumuz tepelik kısma geldik ve durduk arabanın içindeyiz. Güneş sol tarafımdan vuruyor camdan içeri giriyor hala hiçbir şey konuşmuyoruz. Onun yüzüne baktım. Mimiklerine, gözlerine ve aslında bir şey değişmediğini gördüm. Şöyle ki evet uyumamışlığı gözlerine vurmuştu yorgun gibiydi. Neticede onunla yakınlık kurdukça sessiz kalarak çok önemli bir nokta ki bir süre hiçbir şey konuşmadık. O sırada zihnimden cümleler geçiyordu, o da sanki onaylıyor gibiydi. Değişik bir telepati yöntemi.. bu hoşuma gitti karşımdaki insanın beni onaylaması bana sessizce anladığını göstermesi. Onunla aslında hiç kaybetmediğim o samimiyet duygusu yeniden çıktı ortaya. Ağzımdan dökülen iki kelime özür dilerim oldu. O an için suçlu ya da suçsuz aramak bence yapılabilecek en kötü hareket olurdu. Hepimizin hataları var insanız ama her an değişebiliriz iyi yönde veya kötü yönde. Çünkü insan öğreniyor insan denedikçe anlıyor ki ilişki yürütmek bir fidanı sulamakla başlıyor. Ve gitgide büyütmek. Ama bazen şartlar değişiyor. O yüzden daha fazla ilgi göstermek gerekiyor bitkiye, eğer birkaç gün ihmal edersen ve ona istediğini vermezsen o da solmaya başlıyor. Ben kendi içimde şunları fark ettim önce bunları sıralayacağım. Daha sonrasında sevgilimin yaptıklarının küçük bir özetini ardından da böyle başlayan bir günün devamında neler oldu bunları aktaracağım. Öncelikle neden olduğunu bilmiyorum ama bir olay yaşadığımda ki bu Mert ile olan ilişkimde yaşadıklarım için geçerli.. kendi zihnimde daha sonrasında bunları tekrar tekrar oynattığımı görüyorum ve bu durum her ne hissettiysem o duyguyu baştan almama neden oluyor ve geçtiğimiz bir buçuk günde ben kendi kendime zulmettim. İçimde beliren bariz duygular vardı. Mert'i seviyorum. Ondan ayrı kalmak istemiyorum. Mert'i özlüyorum. Üzerine ne konulursa konulsun hiçbir cümle hiçbir paragraf bu üçlüyü bozmadı. Hem hislerim hem mantığımla bunlar var oldu . Süreç içerisinde öyle anlar oldu ki havadaki bulutlara güneşe ve gökyüzüne bakıp aslında bunların hiçbir öneminin olmadığı kanısına vardım. Çünkü içim huzursuzdu ve insanın içi huzursuzsa dışarıda olan güzel akıcı ve rahat hiçbir koşul insanı en azından beni mutlu etmiyor. Ve sanırım bir başka noktadan bakıldığında, insanın içi rahatsa dışarıdaki koşullar zorlu ve çetrefillide olsa bir şekilde aşılabiliyor olan ve biten hepsi geliyor geçiyor.
Öyle bir an yaşadım ki eğer Mert yoksa bu dünyada gökyüzüne bakıyor olmam ya da oturup bir şeyler seyrediyor olmam ne kadar keyif vericiydi bunu düşündüm . O hayattaydı ve ben onunla aramın kötü olmasına dayanamayacaktım. Bunu ne ona ne de kendime ne de bize yapamazdım. Bu bir zorunluluk ya da bir dayatma değildi. İçimden gelen bir istekti. Ve bu süreç içinde yaşadığım duygular haznesine baktığımda, önce sinirlilik daha sonra nötrlenme ve sonrasında olumlu bakmaya yönelme ardından da pişmanlık ve özlem.. Tabii bunlar bu sırayla yaşandı diye gelişigüzel olmamış. Düşünülmüş ilişkide olduğum insan tarafından. Böyle bir duygu sürecinin olduğu biliniyormuştu ve bana bunların hepsini yaşattı. O bana baştan beri yaptıklarının farkında olduğunu ve bana karşı almış olduğu tavrın da kendince haklı olduğunu söyledi. Daha sonrasında bu konu üzerine konuştuğumuzda her şey apaçık beliriverdi. O anlattı her zamanki gibi, ben ise dinledim. Onun söylemleri bana mantıklı geldi. Yapması gerekeni yaptığını ifade etti. Ben şunu gördüm, aslında arka planda amacımız hiç ayrılmamak. Çünkü ne ben ne o istemiyoruz. O zaman yürütmeliyiz, devam etmeliyiz. Bunun için elimizden ne geliyorsa yapmalıyız. Bu belki karşı tarafı kırmak oluyor, belki belli bir süreliğine üzmek oluyor. Ama neticede daha sonrasında bunun kritiğini yapıp görebiliyorum. Olayın başlangıcını ve sonunu görüp, Evet bak böyle bir şey olmuş ama biz her ne olursa olsun bunun bilincindeyiz demek ayrı bir farkındalık.. Şimdi suyun yanına ineceğiz. İnmesi biraz sıkıntılı gibi. Bir çukur var üstünden geçmek gereken. Arabanın alt kısmının yere sürtmesini istemiyoruz. Bu işte ne kadar profesyonel olduğunu gösteren sevgilim işin üstesinden geldi. Yaparız yapamayız derken kendimizi aşağıda gölün kıyısında bulduk. Rüzgar çok esiyordu. Biz sandalyelerimizi attık. Geçenki aldığımız masayı da koyduk.
Oh ne rahat.. güneş arada çıkıyor da genelde bulutlar önünü kesiyor. Dolayısıyla hava biraz soğuk gibi esmeseydi iyiydi. Amacımız birlikte olmak ve tabii ki oksijen alıp bir su sesi duymak veya bir kuş sesi.. telefonumu arabada bırakmıştım fotoğraf çekmedim. Bir süre zaman geçirdik. Sevgilim, şarkı açtı oynadı, kafasına takmış olduğu puşisini kendisine siper ederek rüzgardan korunurken.. bir kova cipsimizi tabii yanında kekimiz meyve suyumuz atıştırıyoruz.. ben onu izliyorum hareketlerini bana karşı olan yakınlığını fark ediyorum. Seviniyorum, benim sevgilim olduğu için benimle bu şekilde vakit geçirdiği için. Daha sonra benim bir arkadaşım aramıştı ona dönüş yaptım. Ve maceramız başlasın. Bu yerden çıkıyoruz şimdi.. ekip toplamaya gidiyoruz . İlk defa arkadaşlarla böylesi bir buluşma ayarlandı. İlk etkinliğimiz olacaktı. Bu arada bugün bizim sevgili oluşumuzun 7.ayı. Üzerinden tamı tamına altı ay geçmiş. Vay be diyor insan. Aslında sayılar hep var olacak. Yaşanmışlıklar önemli ise burada yazılan rakamdan daha fazla olduğu aşikar. İlk defa bir yolu sendeleyerek de olsa emin adımlarla yürüdüğümü hissediyorum.
Bazen düşüyorum ama tutunacak bir dal bi şekilde buluyorum. Öyle ya da böyle dolduruyorum anılarla ilişki çuvalımı.
Mert'in arkadaşlarını ve benim arkadaşımı da alıp bahçeye gittik. Kısa zaman diliminde olabildiğince güzel vakit geçirmeye olabildiğince bir şeyler yapmaya çalıştık. Oyunlar oynadık atıştırmalıklarımız eşliğinde. Ben bu takımı, aldığım rolü pek bi sevdim ve benimsedim. Birilerinin yengesi, birinin arkadaşı ve Mert'in sevgilisi olmak güzeldi.. sohbet muhabbet de derken çokta geç olmadan çıkalım. Herkesi evine bıraktıktan sonra beni eve bırakma zamanı geldiğinde bu geçtiğimiz iki günün bir değerlendirmesi yapıldı. Sorduğum soruların cevaplarını aldım. Sevgilimin söylemleri, açık yürekliliği her bir şeyi beni tekrardan yolumun doğruluğunda karar kıldı.
Evet koskoca bir gündü geriye sadece yaşanmışlıklar kaldı. Hayat neredeydi, biz neredeydik, nerede akmaktaydı zaman. Biz nereye doğru gitmekteydik. Bu şekilde arkadaşlarla bir araya gelmek keyifli bir deneyimdi. Bugüne ait telefonumda bir tane bile fotoğraf yok. Akıllı telefonlar çıkmadan önce insanlar güzel anlarını nasıl daha sonrasında hatırlamak üzere saklıyorlardı.. Yazı yazmak bir seçenek, bir diğeri fotoğraf.
Ya da hiçbir şeye gerek yoktu. Herkes kendi zihninde tutabilirdi. Aslında en güzel günler telefonun çıkartılıp, beğenilmek keşfedilmek ve birilerine gösterilmek için çekilmeyen fotoğraf karelerinde olduğunu düşündüm. Benim zihnim her anı çoktan fotoğrafladı bile. Kimsenin görmesine gerek kalmadan attı, zihnimdeki daha sonrasında hatırlandığında tatlı bir his ve özlem bırakacak anılar sandığına.